مشارکت در ساخت سیروس ( مصطفی خمینی )

مزایای مشارکت در ساخت
در مشارکت در ساخت یک طرف مالک زمین هست، طرف دیگر سرمایه و تجربه دارد. درصورت عقد قرارداد استاندارد، درست و با رعایت حقوق طرفین، دو طرف سود بسیار رضایت بخشی برده و همین طور مردم هم صاحب خانه شده و اشتغال در کشور ایجاد میشود. یعنی همه سود می برند.

از طرفی مالک زمین نیز بدون درگیر شدن در روند فرسایشی اخذ جواز ساخت همین طور جزئیات ساخت و ساز و ریسک های مربوطه صاحب خانه های نوساز می شود.

مشارکت در ساخت مزایای بسیار دارد که می ‌توان به این موارد اشاره کرد:
بیشتر شدن ارزش ملک
نقد شدن سریع ملک بدلیل مشتریان زیاد
بالا رفتن مقاومت ساختمان نوساز نسبت به بنای قدیمی
رعایت اصول جدید مهندسی در ساخت بنا
ایجاد متراژ مسکونی بیشتر
زیبایی ساختمان با بکارگیری مصالح و استانداردهای روز
استفاده ار مصالح، نیروهای آموزش دیده، روش‌ها و ماشین‌آلات مدرن برای ساخت بنا

نحوه محاسبه درصد مشارکت در ساخت

مهم‌ترین مزیت قرارداد مشارکت در ساخت سودی است که عاید طرفین توافق می ‌شود. به همین دلیل، لازم است موارد حقوقی و عرفی را دربارۀ محاسبه سهم مالک و سازنده بدانیم تا با خیال راحت‌تر وارد عملیات ساخت‌وساز مشارکتی بشویم.

در قراردادی که بین طرفین بسته می شود درصد مشارکت تعیین میشود تا بین آنها اختلافی پیش نیاید. در گام اول سرمایه های طرفین توسط کارشناس ارزش گذاری می شود. سپس این مبلغ نهایی را بر سرمایه تقسیم کرده، و بعد قیمت ملک تعیین می شود. و بعد از ارزش گذاری سرمایه های مالک، هزینه های ساخت و ساز را تخمین می زنند. جمع سرمایه های مالک و سازنده، ارزش کل پروژه می باشد.

میزان وجه «بلاعوض» بر چه مبنایی محاسبه می‌شود؟
مبلغ «بلاعوض» معمولا به صورت توافقی تعیین می‌شود و قانون خاصی دربارۀ آن وجود ندارد. و برای هر منطقه متفاوت است. کارشناسان ما آماده مشاوره هستند.

معایب و خطرات مشارکت در ساخت

همه قراردادها خطراتی را دارند که اگر در تنظیم قرارداد توجهی نشود باعث زیان یکی از طرفین می شود. از مهمترین خطرات مشارکت در ساخت :

تحویل ندادن واحدها در موعد مقرر
ایجاد اختلاف در تقسیم واحدها
پیش فروش آپارتمان ها بدون اطلاع مالک و کلاهبرداری
ورود خسارت های مالی و جانی در ملک مورد مشارکت

بعلت خطرات سنگین در مشارکت، مالکان بایستی حتماً با مشاورین باتجربه مشورت کنند و اجرای پروژه زیر نظر مشاوریم مورد اعتماد شما باشد.

ما در مجموعه مان برترین مشاوران کارآزموده را در اختیار داریم و خیال شما را بابت قرارداد و اجرای پروژه راحت میکنیم.

نحوه محاسبه درصد مشارکت در ساخت یا نحوه محاسبه بلاعوض

 

محاسبه بلاعوض مشارکت در ساخت، بیلان مالی ساخت یک پروژۀ ساختمانی را مشخص می‌کند. در بیشتر موارد، سازنده‌ها با نحوه محاسبه درصد مشارکت در ساخت آشنا هستند و سود خود را از معامله حساب می‌کنند. اما گاه این حالت در مورد مالک صدق نمی کند. آگاهی شما از نحوه محاسبه درصد مشارکت در ساخت، کمک می‌کند تا از ضررهای احتمالی پیشگیری شود. از این رو، نحوه محاسبه بلاعوض در ساخت و سازهای اشتراکی را با ذکر یک نمونه از پروژه ها ارائه می‌کنیم.

فرمول محاسبه درصد مشارکت در ساخت

 

فرمول زیر به شما کمک می‌کند تا با استفاده از آن، میزان سهم مشارکت خود را حساب کنید.

R= A% × D-G% × M

پارامترهای موجود در این فرمول به صورت زیر است:

R= مقدار بلاعوض
A= مقدار سهم مالک
D= کل هزینه ساخت
G= مقدار سهم سازنده
M= کل ارزش ملک

مثالی از نحوه محاسبه بلاعوض در مشارکت

 

این مثال، یک نمونه واقعی از یکی از پروژه های ماست؛ پروژۀ اداری – تجاری واقع در نارمک . مشخصات سازه به به صورت زیر است و محاسبات با درنظر گرفتن موارد زیر انجام شده است:

طبقۀ منفی یک به عنوان تجاری با تراکم ۱۰۰ درصد برای رمپ (تراکم موجود منفی یک برای پارکینگ ۸۰ درصد است).
اضافه شدن یک طبقه منفی بیشتر برای تأمین پارکینگ (مجموع پنج طبقه منفی)
در نظر گرفتن عمق گودبرداری ۲۰ متری
افزایش تراکم طبقات ۲ – ۶ (اداری) تا ۶۰ درصد (تراکم طبقات ۲ تا ۶ طبق دستور نقشه، ۵۰ درصد است؛ اما در نقشه ها ۴۵ درصد لحاظ شده است؛ یعنی عدم خلاف برای اضافه شدن ۱۰ درصد تراکم لحاظ می‌گردد).

زیربنای کل قابل احداث

 

اضافی شدن تراکم ۲۰ درصدی طبقه منفی یک (برای رمپ) (۱۵۴ متر مربع).
اضافی شدن یک طبقه منفی ۱۰۰ درصد تراکم تأمین پارکینگ (۷۷۶ متر مربع).
اضافی شدن ۱۵ درصدی تراکم طبقات اداری نسبت به نقشه ها= هر طبقه ۱۱۶ متر مربع (۵۸۲ متر مربع).
زیربنای کل طبق جواز موجود (۵۹۴۱ متر مربع)

مجموع زیربنای کل= ۷۴۵۳ مترمربع

برآورد هزینه ساخت با در نظر گرفتن هر متر مربع ۱۰.۰۰۰.۰۰۰:

تومان ۷۴.۵۳۰.۰۰۰.۰۰۰= ۱۰.۰۰۰.۰۰۰×۷۴۵۳

مبلغ فروش بنای مفید پلن A

محاسبات مفید تجاری و اداری با در نظر گرفتن واحدهای تجاری به صورت فلت و تراکم ۶۰ درصدی اداری‌ها و طبقه منفی یک با تراکم ۱۰۰ درصد منهای رمپ ورودی به منفی ۲ (متراژهای مفید حدودی و با تلرانس عددی می‌باشد).

متراژ مفید تجاری:

همکف تجاری (فلت): ۵۷۴ مترمربع
طبقه اول تجاری (فلت): ۵۷۷ مترمربع
طبقه منفی یک تجاری (فلت): ۵۰۰ مترمربع

مفید تجاری

جمع مفید تجاری با در نظر گرفتن ضریب خطا : ۱۶۵۱ مترمربع

متراژ مفید اداری

متراژ جواز: ۱۴۵۶.۴۵
متراژ افزایش تراکم ۱۵ درصدی اداری ها: ۵۸۲

مفید اداری در پلن A

جمع مفید اداری: ۲۰۳۸ مترمربع

محاسبه مبلغ فروش بنای مفید تجاری و اداری

 

با در نظر گرفتن فروش تجاری به مبلغ ۱۴۰.۰۰۰.۰۰۰ تومان، مفید تجاری در پلن A: 1651

با در نظر گرفتن فروش اداری به مبلغ ۷۰.۰۰۰.۰۰۰ تومان، مفید اداری در پلن A: 2038

تومان ۲۳۱.۱۴۰.۰۰۰.۰۰۰ =۱۴۰.۰۰۰.۰۰۰ × ۱۶۵۱= فروش تجاری

تومان ۱۴۲.۶۶۰.۰۰۰.۰۰۰ =۷۰.۰۰۰.۰۰۰ × ۲۰۳۸= فروش اداری

جمع مبلغ فروش اداری و تجاری بدون احتساب فروش پارکینگ‌ها: ۳۷۳.۸۰۰.۰۰۰.۰۰۰

سود پروژه

 

با در نظر گرفتن ارزش زمین به مبلغ ۱۴۰.۰۰۰.۰۰۰.۰۰۰ تومان

سرمایه کل (زمین+هزینه ساخت) ۲۱۴.۵۳۰.۰۰۰.۰۰۰ = (ارزش ملک) ۱۴۰.۰۰۰.۰۰۰.۰۰۰ + (هزینه ساخت) ۷۴.۵۳۰.۰۰۰.۰۰۰

فروش کل  ۳۷۳.۸۰۰.۰۰۰.۰۰۰     =    سرمایه کل (زمین + هزینه ساخت) ۲۱۴.۵۳۰.۰۰۰.۰۰۰

(افزایش ۱.۷۴ برابری سرمایه یا ۱۷۴ درصد)

مبلغ خالص سود: ۱۵۹.۲۷۰.۰۰۰.۰۰۰ تومان

به دست آوردن بلاعوض در مشارکت در ساخت

با در نظر گرفتن مشارکت ۵۰-۵۰

هزینه ساخت (سازنده)= ۷۴.۵۳۰.۰۰۰.۰۰۰

ارزش ملک (مالک)= ۱۴۰.۰۰۰.۰۰۰.۰۰۰

(سهم مالک و سازنده) تومان ۱۸۶.۹۰۰.۰۰۰.۰۰۰ =۲÷۳۷۳.۸۰۰.۰۰۰.۰۰۰ = سهم از فروش بنای مفید

محاسبه بلاعوض با در نظر گرفتن تناسب

۱۸۶.۹۰۰.۰۰۰.۰۰۰ (سرمایه سازنده ۲.۵ برابر شده است) = ۷۴.۵۳۰.۰۰۰.۰۰۰ سازنده

۱۸۶.۹۰۰.۰۰۰.۰۰۰ (سرمایه مالک ۱.۳۳ برابر شده است) = ۱۴۰.۰۰۰.۰۰۰.۰۰۰ مالک

جمع سرمایه سازنده و مالک ۲۱۴.۵۳۰.۰۰۰.۰۰۰

سهم هر طرف در مشارکت: تومان ۱۰۷.۲۶۵.۰۰۰.۰۰۰ = ۲ ÷ ۲۱۴.۵۳۰.۰۰۰.۰۰۰

در نتیجه مبلغ بلاعوض برای مالک

تومان ۳۲.۷۳۵.۰۰۰.۰۰۰ = ۱۰۷.۲۶۵.۰۰۰.۰۰۰ – ۱۴۰.۰۰۰.۰۰۰.۰۰۰ (سرمایه مالک)

توضیح: مالک باید مبلغ بالا را به عنوان بلاعوض با در نظر گرفتن ارزش ملک به مبلغ ۱۴۰ میلیارد تومان از سازنده دریافت کند. اگر ارزش ملک ۱۵۰ میلیارد تومان در نظر گرفته شود، مبلغ بلاعوض به ۴۲.۷۳۵.۰۰۰.۰۰۰ تومان افزایش می‌یابد.

برآورد مقدار سود هر طرف در مشارکت

۱۸۶.۹۰۰.۰۰۰.۰۰۰ (سرمایه سازنده ۱.۷۴ برابر شده است) = ۱۰۷.۲۶۵.۰۰۰.۰۰۰ (سازنده)

۱۸۶.۹۰۰.۰۰۰.۰۰۰ (سرمایه مالک ۱.۷۴ برابر شده است) = ۱۰۷.۲۶۵.۰۰۰.۰۰۰ (مالک)

نکنه آخر :

هیچ‌گاه از قراردادهای مشارکت در ساخت آماده استفاده نکنید!

به‌عنوان آخرین نکته‌ای که باید در مورد عرف قرارداد مشارکت در ساخت بدانید، توجه کنید که نباید قراردادهای آماده را بدون تغییر به‌عنوان قرارداد مشارکت در ساخت خود مورد استفاده قرار دهید و تعهدات و ضمانت‌های موجود در قرارداد پیش‌فرض را بدون توجه به شرایط پروژه قید کنید.

خودتان را در قید و بند عرف قرارداد مشارکت در ساخت قرار ندهید و محدودیت عرفی را برای قراردادتان در نظر نگیرید. با توجه به شرایط پروژه و ویژگی‌های طرف سازنده، در مورد مفاد قرارداد به توافق برسید و همه چیز را با دلیل و منطق به پیش ببرید. کارشناسان ما در خانه رویایی آماده ارایه مشاوره به شما هستند. همچنین میتوانید با مطالعه مقالات مشارکت در ساخت در سایت ما اطلاعات بیشتری کسب کنید

همچنین بخوانید مقاله مشارکت در ساخت بافت فرسوده

شرایط مشارکت در ساخت سیروس

 

پهنه‌ای که به نام «خیابان سیروس» می‌شناسیم، نزدیک به بازار تهران است. این بخش از تهران کهن، پاره‌ای از محله‌ی بزرگ‌تر چال میدان دانسته می‌شد، اما هر بخش آن نامی متفاوت داشت. بدین‌گونه که از سرچشمه تا بهارستان بخشی از این محله بود و نظامیه می‌نامیدند و خیابانی هم که از شمال میدان بهارستان تا خیابان شاهرضا (خیابان انقلاب کنونی) کشیده شده بود، باز پاره‌ای از محله‌ی سیروس به شمار می‌آمد. اما اکنون تنها از میدان بهارستان تا چهارراه مولوی را به نام خیابان و محله‌ی سیروس بخش‌بندی می‌کنند.
گستره‌ی سیروس، خیابانی سه‌راهی بود. از آن‌رو که برخوردگاه این خیابان با بازار تهران بسته بود و راهی به آن‌سو نداشت. تا آنکه رضاشاه از بلدیه‌ی پایتخت خواست که خیابان سیروس را به چهارراه مولوی وصل کنند. تا آن زمان این خیابان نامی نداشت و همان‌گونه که اشاره کردیم بخشی از محله‌ی چال میدان شناخته می‌شد. بلدیه یا شهرداری، برای هموار و صاف کردن خیابان و پیوند دادن آن به خیابان مولوی، شتاب بسیاری به خرج داد و در 30 روز این کار را به سرانجام رساند. از این‌رو، مردم خوش‌ذوق آنجا خیابانشان را «سی روز» نام گذاشتند. اندک اندک این نام که چندان مناسب نبود، به سیروس تغییر داده شد و در تابلوها و نوشته‌های اداری و شهری به نام خیابان سیروس شناخته شد.

ساختار خیابان سیروس و کاربری‌های پیرامون آن
یک ویژگی خیابان سیروس فراوانی شمار پیشه‌ورانی بود که گرداگرد آن سرگرم داد و ستد و کارهای صنف خود بودند. این ویژگی به‌سبب نزدیکی خیابان سیروس به بازار تهران پدید آمده بود. شمار پیشه‌وران و دکان‌های آن‌ها در این خیابان شلوغ بسیار زیاد بود. در خاور خیابان سیروس اسب فروش‌ها سرگرم کار بودند، در باختر خیابان مال فروش‌ها بساط داشتند، کاه‌فروش‌ها جنوب خاوری خیابان را جای دل‌خواه خود برای فروش علوفه می‌دانستند و شیشه‌گرها بلور و جام‌های شیشه‌ای خود را در همین خیابان به مشتری‌ها عرضه می‌کردند. افزون‌بر اینکه جنوب خیابان سیروس به میدان امین‌السلطان می‌رسید که آنجا نیز غوغایی از فروشندگان و داد و ستد پیشگان بود. نعل‌بندها و حلبی‌سازها نیز در بخش باختری خیابان سیروس مرکزی برای خود برپا کرده بودند. از این نام‌ها می‌توان دریافت که محله‌ی سیروس چگونه پیوستگی‌ای با بازار داشته و بخشی از آن به‌شمار می‌رفته است.
یک ویژگی ساختاری خیابان سیروس فراوانی کوچه‌های آن بود. همه‌ی کوچه‌ها هم پُر پیچ‌وخم و باریک بودند و با کوی و برزن‌های امروزی و نوساز تفاوت بسیار داشتند. خانه‌های خشتی و کاه‌گِلی کوچه‌های خیابان سیروس هنوز هم دیده می‌شوند و نشان از بافت فرسوده‌ی این بخش از تهران قدیم دارند. کوچه‌هایی مانند: کوچه‌ی انبار خشتی، کوچه صابون‌پزها و کوچه مهدی قصاب. از این نام‌ها به‌آسانی می‌توان پیوند خیابان سیروس را با پیشه‌وران دریافت. کوچه‌های دیگر کوچه حمام خشتی، کوچه تکیه‌ی رضاقلی خان، کوچه بالاگر و کوچه مسجدحوض نامیده می‌شدند.
یک گروه دیگر از پیشه‌وران خیابان سیروس، مطرب‌ها و نوازندگان بودند. آن‌ها را بنگاه‌های شادمانی می‌نامیدند. هنرمندان سیاه بازی و روحوضی نیز درشمار مطرب‌های خیابان سیروس دانسته می‌شدند. آن خیابان از این دید جایی شناخته‌شده در تهرانِ یک سده پیش بود.
به هرروی، از یک‌سو نزدیکی خیابان سیروس به بازار تهران و از سوی دیگر پیوند آن با بازارچه نایب‌السلطنه، بافتار این بخش را به گونه‌ای شکل داده بود که بیش از آنکه خانه‌های مسکونی‌اش اهمیت داشته باشد، راسته‌ی فروشندگان و بازرگانانش ارزش داشت. بازارچه‌ی نایب‌السلطنه از آنِ کامران میرزا فرزند ناصرالدین شاه قاجار بود. او در دوره‌هایی حاکم تهران نیز شناخته می‌شد. یک‌سوی بازارچه از خیابان سیروس آغاز می‌شد و سوی دیگرش به خیابان ری می‌رسید. این بازارچه‌ی 2 کیلومتری، یکی از کهن‌ترین مراکز دادوستدی تهران بود. سراسر آن نیز با سقفی چوبی پوشیده شده بود و ورق‌هایی آهنی نیز روی چوب‌ها کشیده بودند. همه‌ی آن‌هایی که در محله‌ی سیروس و پیرامون آن زندگی می‌کردند، هر کالایی را که می‌خواستند و نیاز داشتند از همین بازارچه‌ی بزرگ به دست می‌آوردند.
از بخش‌های دیگر خیابان سیروس، گذر سَرپولک بود. در زمانی که هنوز خیابان سیروس ساخته نشده بود، در این محله جوی آبی وجود داشت که پُلی روی آن بسته بودند و جز با گذشتن از این پُل نمی‌شد به سوی دیگر رفت. این پُل چوبین و کوچک را «پولک»، یعنی پُل کوچک می‌نامیدند. سرپولک تا دوره‌ی رضاشاه و برداشتن پُل، بیست تاقِ گنبدی داشت. بازار آهنگران و بازار چهارسوق نیز در نزدیکی سرپولک بود. برای رفتن به بازار آهنگران و نیز بقعه‌ی چهل تَن، باید از این پُل می‌گذشتند.
بقعه‌ی چهل تَن بنایی خشتی و چهارگوش است. در کنار این بقعه، دو سازه‌ی دینی دیگر در محله‌ی سیروس دیده می‌شود. یکی امامزاده اسماعیل است که بنایی از سده‌ی نهم مهی (:قمری) است و در خاور خیابان سیروس دیده می‌شود؛ دیگری مسجد و مدرسه‌ی سعدیه است. این مسجد که گاه مسجد حاج قنبرعلی خان نیز خوانده می‌شود، از سازه‌های سال‌های پایانی پادشاهی قاجاریه است و به خواست سعدالدوله کُرد مافی ساخته شده است. او از درباریان بود.
از گرمابه گلشن خیابان سیروس نیز باید نام بُرد. این گرمابه که تا سال 1360 خورشیدی کاربری خود را از دست نداده بود، نبش کوچه‌ی بالاگر دیده می‌شد و سازه‌ای از دوره‌ی قاجار شناخته می‌شد؛ هرچند بانی و سازنده‌ی آن پیدا نیست که چه کسی بوده است. گرمابه گلشن ثبت ملی شده است. پیش از ساخت گرمابه، آب انباری در آنجا وجود داشت که آب‌انبار میرزا موسی نامیده می‌شد. گرمابه گلشن روی خرابه‌ی آب‌انبار ساخته شده بود.
بستنی فروشی اکبرمشتی خیابان سیروس نیز برای تهرانی‌ها فراموش نشدنی است. اکبرمشتی نخستین کسی بود که پایتخت‌نشینان را با بستنی آشنا کرد. مغازه‌ی او کنار بازارچه‌ی نایب‌السلطنه جای داشت و مشتری بستنی‌هایش بسیار پُرشمار و از سراسر تهران بودند.

خیابان سیروس جایی برای زندگی شماری از کلیمیان تهران
برای کلیمی‌هایی که از دیرباز ساکن پایتخت بودند، محله‌ی سیروس هسته‌ای برای زندگی و کار و پیشه شناخته می‌شد. سپس‌تر شماری از ثروتمندان کلیمی خیابان سیروس به محله‌ی پُل چوبی رفتند و در آنجا ساکن شدند.
یکی از کهن‌ترین کنیسه‌های کلیمیان تهران در خیابان سیروس ساخته شده است. آن نیایشگاه را کنیسه‌ی عزرا یعقوب می‌نامند و بنای آن به سال 1273 خورشیدی بازمی‌گردد؛ یعنی زمانی که هنوز خیابان سیروس شکل نگرفته بود و بخشی از محله‌ای دیگر بود. این کنیسه در کوچه سنگی جای دارد ویژگی سازه‌ی آن برگرفته از معماری قاجاری است. عزرا یعقوب، سازنده‌ی کنیسه، از بازرگانان یهودی بود.
از مهم‌ترین سازه‌های دیگر کلیمیان در خیابان سیروس، بیمارستان سَپیر بود. این بیمارستان در سال 1321 خورشیدی و هم‌زمان با اشغال ایران به دست ارتش متفقین ساخته شد. در آن زمان بیماری تیفوس در تهران بیداد می‌کرد. نیکوکاران کلیمی و دکتر روح‌الله سَپیر، پزشک یهودی، این بیمارستان را به نام درمانگاه کانون خیرخواه برای کمک به مردم، چه کلیمی و چه دیگران، ساختند. سپس در سال‌های پس از آن به بیمارستان کوروش کبیر تغییر نام داده شد و پس از انقلاب بیمارستان سَپیر نام گرفت. خودِ دکتر سپیر هنگام درمان مبتلایان به تیفوس به این بیماری دچار شد و بر اثر آن در سال 1322 درگذشت. بیمارستان سپیر چند سالی است که بسته شده است و به خدمات درمانی خود ادامه نمی‌دهد.
از گرمابه‌ی کلیمیان خیابان سیروس نیز یاد کنیم. آن گرمابه که باز چندین سال است که تعطیل شده است، گرمابه کشوریه نام داشت و دارای دو گرمابه مردانه به نام گرمابه سلیمانیه و بخش زنانه به نام کشوریه بود. این سازه را بالاتر از بیمارستان سپیر ساخته بودند و نخستین گرمابه‌ی دوش‌دار تهران بود. بانی آن کلیمی‌ای به نام سلیمان سنه‌ای بود.
در رویدادهای انقلاب مشروطیت جایی که اکنون خیابان سیروس نامیده می‌شود، آبستن رویدادهای بسیار بود. از آن‌رو که خانه‌ی یکی از رهبران مشروطیت به نام سیدعبدالله بهبهانی در این بخش از تهران بود و آمد و شد مردم و مشروطه‌خواهان به خانه‌ی او هر روزه بود. از سویی دیگر، خانه‌ی اعتصام‌الملک آشتیانی در این گستره و پایین‌تر از چهارراه سرچشمه قرار داشت. اعتصام‌الملک پدر پروین اعتصامی، شاعر نامدار است. پروین، پس از آنکه به همراه خانواده از تبریز به تهران آمد، سال‌های بسیاری از زندگی‌اش را در این خانه گذراند. اکنون یک سوم خانه‌ی پدری او در اختیار موزه‌ی ایکوم (شورای بین‌المللی موزه‌ها) است.
ساختار کنونی خیابان سیروس را تولیدکنندگان کیف و کفش شکل داده‌اند. از سویی دیگر این خیابان جایی برای انبارهای فرش بازاریان شده است. خیابان سیروس پس از انقلاب به نام خیابان مصطفی خمینی نام‌گذاری شد و اکنون نیز به همین نام شناخته می شود.